مه ولوی کُرد شاعر وعارف بزرک کُرد را بهتر بشناسیم پاورپوینت آشنایی با مشاهیر ایران وجهان:

تعداد  44 اسلاید  وفایل  پاورپوینت   در حالت به صورت فشرده در قالب  winzipقابل دانلود می باشد.

وی یکی از مریدان وارادتمندان شیخ عثمان سراج الدین تویله ای رهبر طریقت نقشبندی بوده است. شیخ سراج الدین نیز علاقمندی فراوانی به مولوی داشته است. روزی شیخ سراج الدین نامه ای به مولوی می نویسد وازاو به دلیل غیبت طولانی اش گلایه مند است.مضمون نامه اش این دوبیت شعر است: یا کاغـه ز بڕیان یا مـه لا مـه رده ن یاخۆعارته ن دۆس وه یادکه رده ن غه مگین مه نیشه غه م بده روه باد فه ڵه ک نمازۆ که س وه خاترشاد یا کاغذی برای نوشتن نامه نمانده ، یا کاتب(کسی که نامه رابنویسد) فوت کرده است ویا اینکه عارت می آید ازدوست خود یادی بکنی. غمگین درگوشه ای منشین وغم وغصه را به بادبسپارزیرا که فلک شادی را تا ابد برای کسی نمی گذارد. مولوی درپاسخ این دوبیت شعر ، قصیده نسبتاًبلندی دروصف شیخ سراج الدین می سراید. این اشعاربه زبان هورامی و بسیارنغز ، زیبا ودرنهایت اخلاص وعرفان سروده شده اند. شێخی ده وڵه مه ن به هره ی سه رمه دی یاگه ی حه قیقیه ت جلوه ی ئه حمـه دی جـه شـه و هـه وارگـه ی فـه نا ویــه رده پای هــه رده ی بـه قـا یاتاغگـه کــه رده مۆته سێف به وه سف شه ئنی وسفاتی مۆشـه ڕه ف بـه فـه یز تـه جـه للای زاتی خـه لیفـه ی سه دای (ادن) شنـه فتــه بـه ڵـه د نـه سارای ئـه توار هــه فتــه واسێته ی ڕاگه ی به ین عێلمووعه ین ساحیب جه ناحه ین یه عنێ ذی النورین پیـر پاک جـه گـه رد خاک ناسـووتـی مه نزڵگه ی سه ربه رزسه رمه له کووتی دڵ وه نـه وای بـه زم جـه بـه رووت ئاوا سێـراوێ سـه راو لاهــووتی مـاوا ( جسمـــا لدینــا ، روحــا لدیــه ) دائێـــره ی ته مـام ( منـه الیـه ) بێ ته لوین نه سای ته مکین دامه کین ( روح الله روحـــه آمیــن ) نامـه ی رۆح ئـه فزای شیرینت یاوا دڵ وه مه ردۆمه ک دوو دیده ش ساوا تۆی ده روون وه نوور سه فادا په رداخ بۆی ئاشناییـم دا نه ڕووی ده مــاخ ده رگای حۆقه ی لاڵ دانه ت شکاوان جه ڕووی لۆتفه وه ئینه ت فه رماوان: یا کاغـه ز بڕیـان یـا مـه لا مــه رده ن یاخـۆ عارته ن دۆس به یاد کـه رده ن غه مگین مه نیشـه غه م بده ر وه باد فه ڵـه ک نمـازۆ کـه س وه خاتر شاد ئه وه ڵ من کێنـان وجوودم جـه کۆن واچوون دۆسه نان شه رت قه بووڵ تۆن ئـه ر وه بێگانــه وه ر خۆێشـم زانـی تۆ حـه سـاوه نـی هـه رچێوم وانـی دۆوه م چۋن که سێ گه دایی کێش بۆ یادی تـه وازۆع خه سڵـه تی وێش بۆ ئـه ر بارۆ نـه دڵ تــه وازۆع کـه رده ن هـه ر عاده تی وێش بـه جا ئاورده ن به ڵام هه رکه سێ شێخی مێساله ن عاده ت ئێستێغناو شێوه ش جه لاله ن ئـه رجارجارێ نام چـوون منێ بـه رو خـرق العـاده تـێ زاهێـر مـه کــه رۆ ئه ر ڕازیت وه یادخه سته ی دڵگیری یا شێخ تۆ دایێم نـه قش زه میـــری چ حاجه ته ن ده س په ی قه ڵه م به روون یادم نمـه شی چـه نیت یـاد کـه روون په ی که سێ خاسه ن نامه ی جه حۆب که یل تازه بساـنـۆ وزوو جـه جـۆی مـه یـل خۆمن هه رجه زوو وه مه یلت مه ستم هه رجان فداکه ی ڕۆکه ی ئـه لـه ستـم سێ یه م غه مگینیم جه ده س خه جڵه ته ن خه جڵه تمجه ده س سه ختی غه فڵه ته ن یاران وێنـه ی ساف مـه ی وه کامـه وه ویه رده ن چوون دۆرد هه رمن مامـه وه گیای په ژمۆرده ی ته ژنه که ی بێ شۆم چـه مـه ڕای وارای هـه ور لۆتفـی تۆم تۆده س وه ڕه شحه ی ڕه حمه ت په یاپه ی من وه ی پڕخاوی حه یفه ن یه تاکـه ی تـه نیــای حـه قیقـی نـه ردێ بشـانۆ مـن و تۆ جـه ده س من وتـۆ سـانۆ ویا می گوید: به ڵام هه رکه سێ شێخی مێساله ن عاده ت ئێستێغناو شێوه ش جه لاله ن ئـه رجارجارێ نام چـوون منێ بـه رو خـرق العـاده تـێ زاهێـر مـه کــه رۆ ئه ر ڕازیت وه یادخه سته ی دڵگیری یا شێخ تۆ دایێم نـه قش زه میـــری چ حاجه ته ن ده س په ی قه ڵه م به روون یادم نمـه شی چـه نیت یـاد کـه روون په ی که سێ خاسه ن نامه ی جه حۆب که یل تازه بساـنـۆ وزوو جـه جـۆی مـه یـل خۆمن هه رجه زوو وه مه یلت مه ستم هه رجان فداکه ی ڕۆکه ی ئـه لـه ستـم سێ یه م غه مگینیم جه ده س خه جڵه ته ن خه جڵه تمجه ده س سه ختی غه فڵه ته ن یاران وێنـه ی ساف مـه ی وه کامـه وه ویه رده ن چوون دۆرد هه رمن مامـه وه گیای په ژمۆرده ی ته ژنه که ی بێ شۆم چـه مـه ڕای وارای هـه ور لۆتفـی تۆم تۆده س وه ڕه شحه ی ڕه حمه ت په یاپه ی من وه ی پڕخاوی حه یفه ن یه تاکـه ی تـه نیــای حـه قیقـی نـه ردێ بشـانۆ مـن و تۆ جـه ده س من وتـۆ سـانۆ تـۆ بێ تـۆ لـۆتفت پـه ی من زیاد بـۆ من بێ من ڕۆحم وه خزمه ت شادبۆ درابتدا به تعریف وتمجید شیخ وجایگاه معنوی وروحانی او می پردازد. سپس درپاسخ به نامه ودوبیت شعرایشان دلیل طولانی شدن مدت عدم حضوروننوشتن نامه خود را اینگونه شرح می دهد: اولاً من کسی نیستم که ادعا کنم دوست شما هستم .این شمایید که مختارید مرا بیگانه ویا دوست خودبخوانید. دوم اینکه اگر گدایی مانندمن هرروز ازشما یادی بکند هنرنکرده است بلکه عادت و وظیفه خود را به جاآورده است. اما شیخی چون شما که فرد اعلامرتبه ای هستید ، اگر برخی اوقات ازکسی چون من یادی بکند مایه تعجب وکاری خارق العاده است . ای شیخ شما دائم درضمیر وخاطر من نقش بسته اید.بنابراین چه حاجت است که دست به قلم ببرم وبرایت نامه بنویسم .زیرا نوشتن نامه برای کسی خوب است که تازه ازجوی یاروضو گرفته باشد ( تازه تمسک کرده باشد) . درحالیکه من ازگذشته های دور به میلت مست و جانفدای روز الست (روزازل)هستم سوم غمگینی من به دلیل خجلت وشرمساری است وخجلتم براثر بارسنگین غفلت وگناهان است. دوستان همه باتوشه پر بارسفررابستند ومست باده عشق ازصافی عبورکردند امامن مانند دُرد (دُرد یعنی ته مانده ونخاله مانده داخل جام شراب) هنوزمانده ام. من گیاه پژمرده ای هستم که به امیدباران لطف توچشم انتظارایستاده ام. شما که ازانگشتانت رحمت الهی می چکد چرا چند قطره ای ازاین رحمت را برصورت من که درخواب غفلتم نمیریزی تا هوشیارشوم؟ (رشحه یعنی قطرات آبی که ازسرانگشتان می چکد) امیدوارم خداوند تقدیرش چنان باشد که من وشمارا ازدست من وتویی برهاند شما ناخودآگاه ومدام لطفت نسبت به من زیادباشد ومن نیز ناخودآگاه روحم به خدمت شما شادشود. دراین اشعار زیبایی شعر هورامی که به شیوه عرفانی سروده شده است به خوبی نمایانگر می شود. مولوی در ترانه های خود آهنگ جمع الجمعی می سُراید و به آن عشق می ورزد؛ عشقی حقیقی که پرده از رازهای هستی بر می دارد. عشق حقیقی انسانها را به خداوند چون مولانا به نظم درآورده و این موهبت روحانی را انتقاش یافته از عالمی می داند که روح در عالمِ غیب و روزِ اَلست دیدار کرده است.